SDI ملی در ایران راه اندازی شد.

با توجه به ماده 46 برنامه پنجم توسعه، به منظور ادامه فعالیت های مربوط به ایجاد SDI، در سال  1389 (2010)، مسئولیت ایجاد زیرساخت داده مکانی SDI کشور به معاونت برنامه ­ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور و در اصل به سازمان نقشه برداری واگذار شد. هم اکنون این سازمان مسئول سیاست گذاری های کلان اقتصادی در تمامی جنبه های زیرساخت داده های مکانی شناخته می شود.

از آغاز این مسئولیت فعالیت­ های متعددی توسط سازمان نقشه برداری انجام شده است. اما عمده این فعالیت­ ها از سال 1390، یعنی شروع برنامه پنجم توسعه، آغاز شده است. از آنجائیکه پیاده‌سازی SDI ملی نیازمند فعالیت های مطالعاتی، اجرایی و نظارتی متعدد می باشد و انجام این فعالیت ها به نوبه خود نیازمند ساختار راهبردی و هدایت کننده است، سازمان نقشه برداری با انجام مطالعات متعدد مانند تهیه چارچوب مفهومی و برنامه عملیاتی، تمامی فعالیت ها را پیگیری و مدیریت می نماید. گزارش برخی از این مطالعات از طریق سایت اینترنتی به آدرس www.ncc.org.ir قابل دسترس می باشد. بر اساس برنامه عملیاتی اهم فعالیت های انجام شده، در دست اقدام و یا پیش بینی شده با هدف استقرار زیرساخت داده مکانی ملی ایران (NSDI) به شرح زیر می باشند:

•     تدوین مدل مالی اولیه
•     اطلاع رسانی عمومی
•      تعیین الگوی کلان ایجاد SDI های استانی، شهری و بخشی
•     تشکیل کمیته هماهنگی SDI ملی وکارگروه ها
•     تهیه و تکمیل و ساختاردهی نقشه های توپوگرافی کشور
•     تدوین استاندارد ملی فراداده (متادیتا)
•     تدوین استاندارد ملی داده مکانی و مشخصات فنی داده
•     طراحی و پیاده سازی شبکه دسترسی سازمان نقشه برداری
•     ایجاد ژئوپورتال مکانی ملی
•     طراحی شبکه Clearinghouse ملی ایران

مشکلات زیرساخت داده های مکانی

در راستای ایجاد زیرساخت ملی داده ­های مکانی، مشکلات و چالش ­های متعددی وجود دارد که اهم آنها در دو گروه شامل مشکلات و چالش های فنی و غیرفنی با زیرگروه های مربوطه در ذیل ارائه می گردد.

1- مشکلات و چالشهای فنی :

•     ناسازگاری داده ها
•      مشکلات داده­ های مکانی پایه: از قبیل عدم رعایت استاندارد مناسب یا یکسان در تولید و ذخیره سازی، عدم برخورداری از ساختار هندسی مناسب و ذخیره سازی بصورت کاغذی.
•      تنوع دقت اطلاعات
•     ناهمگونی معنایی: زیرساخت داده مکانی نقش اساسی در جستجو، بازخوانی و تلفیق داده های موجود در منابع داده ای ناهمگن مکانی و سرویس های مکانی ایفا می نماید. اما سه مشکل عمده از جنس ناهمگونی کاملاً ملموس می باشد این مشکلات شامل ناهمگونی نحوی(تفاوت در سخت افزار، نرم افزار، فرمت داده ها و ...)، ناهمگونی ساختاری(تفاوت در کد گذاری، مدل داده ای، توپولوژی و... ) و ناهمگونی معنائی (مثل تفاوت در تعاریف، ساختار و سیستم مختصات داده ها) می باشند. استانداردهای OGC راه حل هایی را برای رفع ناهمگونی های نحوی و ساختاری ارائه نموده اند اما  مشکلات ناهمگونی معنائی همچنان باقی مانده اند.
•     استفاده از استانداردهای گوناگون برای داده ها، سیستم ها و طراحی­ ها
•       مشکلات مرتبط با فناوری اطلاعات و ارتباطات

2- مشکلات و چالش های غیر فنی :

•     عدم آگاهی از مزایا و کاربردهای  داده های مکانی و SDI
•     مالکیت داده ها
•     مشکلات فرهنگی در اشتراک گذاری داده ها
•     ضعف در استفاده از متادیتا
•     قیمت گذاری داده ها

عدم حمایت مالی از SDI در مجموع، علارغم تمام فعالیت های انجام شده هنوز استفاده از SDI در ایران کاملاً عملیاتی نشده است. البته اخیراً تعداد محدودی ژئوپورتال با فناوری های متن آزاد راه اندازی شده اند و امید است که بزودی گسترش خواهند یافت . از جمله ژئوپورتال های مطرح، ژئوپورتال سازمان نقشه برداری کشور به آدرس  زیر می باشد :

www.iransdi.ir

در توسعه این ژئوپورتال ها بطور معمول از فناوری ها و استانداردهای زیر استفاده شده است:

Geoserver-Geonetwork-Geonode

 استانداردهای  ISO و OGC